(Wpis ten, dedykowany Magazynierowi, jest próbą odpowiedzi na jego pytanie zamieszczone w komentarzach do mojej notki o AfD).

Głośno o romansie partii Zielonych z pedofilią stało się w Niemczech w 2013 r., gdy Fundacja im. Theodora Heuss’a postanowiła nadać niemiecko-francuskiemu publicyście i politykowi frakcji parlamentarnej Die Grünen/Bündnis90 oraz wielokrotnemu posłowi do Parlamentu Europejskiego, Danielowi Cohn-Bendit, nagrodę za wspieranie edukacji politycznej i kultury w Niemczech i Europie.

Prezes Federalnego Trybunału Konstytucyjnego, Andreas Voßkuhle, którego poproszono o laudację na cześć szanownego laureata, odmówił, powołując się na fragmenty autobiograficznej książki „Wielki Bazar”, którą Cohn-Bendit wydał w połowie lat siedemdziesiątych, opisując w niej m.in. jak to pracując jako opiekun przedszkola pozwalał dzieciom „sięgać sobie w spodnie” i „nie ograniczał ich dziecięcej ciekawości”, a ponadto przedstawiał w książce swoje fantazje erotyczne związane z dziećmi. Później, w 2009 r., Cohn-Benedikt bronił się, że to była tylko fikcja literacka, a jego wypowiedzi były wynikiem szerszego trendu eksperymentów społecznych i badań nad „seksualnością dzieci”.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Daniel_Cohn-Bendit

Dyskusja zaczęła zataczać coraz szersze kręgi, a opinia publiczna przypomniała sobie wtedy, że partia Zielonych przeszłości nie tylko wspierała środowiska pedofilów, lecz także wprowadziła ich postulaty do swojego programu wyborczego i to nie tylko na poziomie lokalnym, lecz nawet do programu na poziomie federalnym. Rozgorzała dyskusja, czy i w jakim zakresie w środowiskach lewicowej alternatywy (a nią politycznie reprezentowali Zieloni) istniało przyzwolenie, wręcz poparcie, dla pedofilii. Początkowo Volker Beck, ekspert Zielonych ds. praw człowieka oraz członek prezydium frakcji parlamentarnej, kategorycznie zaprzeczył takim pomówieniom. Później jednak partia przyznała, że w jej łonie w latach 80-tych funkcjonowały środowiska, które dążyły do legalizacji pedofilii, a nawet, że sama partia podejmowała kilkukrotnie uchwały w tej sprawie. Odpowiedź na pytanie, jak szeroki był krąg osób podnoszących postulat legalizacji pedofilii, kto popierał ją, a kto był przeciw, stała się szczególnie istotna w kontekście zbliżających się wyborów federalnych. Chcąc mieć jakąś przyszłość należało rozliczyć się z przeszłością. Dlatego w 2013 kierownictwo Zielonych zleciło Instytutowi Badań nad Demokracją w Getyndze przeprowadzenie odpłatnej „lustracji” na życzenie. Cena tej usługi opiewała na ponad 200.000 euro.

Prace poprowadził prof. Franz Walter. Instytut już jesienią 2013 roku miał wstępne ustalenia, jednak dopiero w kolejnym roku przedstawił ostateczny raport, który (jeśli chcielibyśmy zapoznać się z nim w całości) jest dostępny np. jako e-book za 30 euro z hakiem. Streszczenie raportu można jednak znaleźć także za darmo na stronach internetowych czasopism i gazet niemieckich. Wnioski są zatrważające.

Partia Zielonych powstała w roku 1980, a jej program skupiał trzy główne kierunki: ruchy pokojowe, antyatomowe i ekologiczne. Poza nimi partia chłonęła jak gąbka wszelkie ugrupowania o alternatywnych, a nawet wywrotowych poglądach, które zyskiwały poparcie w partii i jej kierownictwie.

Zieloni postrzegali siebie jako ruch gromadzący grupy osób dyskryminowanych i spychanych na margines. Wśród nich były również mniejszości seksualne. Zieloni wykazywali wobec nich „otwartą” i bardzo bezkrytyczną postawę. Dotyczyło to także środowisk pedofilów. Jedną z takich grup była założona w 1972 r. komuna „Nürnberger Indianer Kommune”. Na kongresie założycielskim Zielonych 13 stycznia 1980 odniosła ona ze swoimi postulatami porażkę, jednak już 22 czerwca 1980r. na federalnym zjeździe Zielonych jej żądanie legalizacji pedofilii przyjęto znaczną większością głosów i ujęto w programie. Członek partii Zielonych, Werner Vogel, który w 1983 r. został wybrany do Bundestagu, lecz mandatu nie przyjął, wspierał w 1982 r. postulaty tej norymberskiej komuny.

W partii działała również Bundesarbeitsgemeinschaft Schwule, Transsexuelle und Päderasten (Federalna Grupa Robocza Homoseksualistów, Transseksualistów i Pederastów) w skrócie SchwuP. Od 1984 roku domagała się ona głośno zniesienia seksualnych ograniczeń narzuconych przez kodeks karny i dopuszczenia czynności seksualnych pomiędzy dorosłymi a dziećmi, o ile odbywałyby się one za obopólną zgodą. Żądano, by odnoszące się to tych kwestii paragrafy 174 i 176 niemieckiego kodeksu karnego zostały zmienione w taki sposób, że tylko „zastosowanie bądź groźba zastosowania przemocy lub nadużycie stosunku zależności podczas czynności seksualnych” podlegałyby karze.

Istniejące przepisy mówiły, że mając na uwadze szczególną potrzebę ochrony nieletnich, wszystkie czynności seksualne wobec dzieci i osób poniżej 14 roku życia oraz młodzieży poniżej 16 lat, o ile osoby te zostały powierzone sprawcy w celu sprawowania opieki, wychowania lub kształcenia, podlegają bezwzględnej karze. Z raportu Instytutu Badań nad Demokracją wynika, że Zielonym ta szczególna potrzeba ochrony dzieci była obojętna. Pedofile byli grupą tak aktywną, że regularnie udawało im się włączać swoje postulaty do programu politycznego partii Zielonych i jej koalicjantów w kolejnych wyborach lokalnych: 1979 – w Kolonii, w Nadrenii - Westfalii w latach 1980 i 1985, w Getyndze w 1981 r., w Berlinie 1981 r. i 1985 r., w Bremie w 1983 i w Nadrenii-Palatynacie 1983, w Hanowerze 1981 i Hamburgu w 1982 r. Jedna z takich uchwał w Nadrenii-Westfalii wywołała skandal, który nazwano „Kindersex-Skandal”. Jedna z gazet wyrażając publiczne oburzenie napisała: „Wszyscy Zieloni to dzieciojxxxx” [tłumaczenie moje]. Ten skandal kosztował Zielonych drogo – nie weszli do parlamentu krajowego. Dwa lata później partia rozstała się grupą roboczą SchuP. Przyczyną zmiany frontu był fakt, że wewnętrzne środowiska partii, między innymi feministki z bardzo aktywną Alice Schwarzer oraz homoseksualiści głośno opowiedzieli się przeciw pedofilii. Ostateczne porzucenie przez Zielonych idei legalizacji pedofilii czekało jednak jeszcze dwa kolejne lata, do 1989 r.

https://de.m.wikipedia.org/wiki/P%C3%A4dophilie-Debatte_(B%C3%BCndnis_90/Die_Gr%C3%BCnen)

Naukowcy z Instytut Badań nad Demokracją w swoim raporcie piszą, że Zieloni dopiero w programie z 2002 r. oficjalnie oświadczyli, że „przemoc seksualna jest jednym z oczywistych naruszeń godności człowieka”.

Instytut wskazuje też w swoim badaniu, że żądanie legalizacji pedofilii jest starsze niż sama partia Zielonych i zatoczyło znaczenie szersze kręgi, niż może się wydawać. Zdaniem Instytutu już od 1978 r., czyli zanim powstali Zieloni, młodzieżówka FDP - Młodzi Demokraci (die Jungdemkokraten) walczyli o zniesienie odpowiednich paragrafów. Znany niemiecki polityk SPD, Günther Verheugen, był na początku lat 80-tych sekretarzem generalnym FDP i zdaniem naukowców z instytutu getyndzkiego również pozytywnie wypowiadał się za rewizją prawa karnego w tym zakresie. Choć FDP nigdy nie podjęła żadnej oficjalnej uchwały w tej spawie, znana jest wypowiedź Verheugen’a, że „osobiście uważa rewizję paragrafów 174 i 176 za możliwą”. Verheugen zaprzecza obecnie temu twierdząc, że to pomówienia oraz, że „nie przypomina sobie takich wypowiedzi” i jedynie słabo kojarzy fakt, że w przeszłości taka debata w ogóle miała miejsce….

Cóż podobnie jak zawodzi pamięć pana Verheugena, zawodna bywa też pamięć społeczeństwa i warto przypomninać mu o grzechach młodości partii, której być może powierzy ono stery swojego państwa.

***

PS. Nie mogę w tym kontekście nie dopisać kilku zdań o wspomnianej Norymberskiej Komunie Indian:

Była to komuna o nastawieniu anty-pedagogicznym, w której dorośli pedofile współżyli z dziećmi. Organizacje wywodzące się z niej istniały aż do 2013 r. Powstała w Heidelbergu w 1972 r. w środowisku tzw. Socjalistycznego Kolektywu Pacjentów kierowanego przez lekarza Wolfganga Hubera – swoistej grupy terapeutycznej w duchu antypsychiatrii („uczyń z choroby swoją broń”). Od tej grupy komuna przejęła żądanie likwidacji placówek psychiatrycznych. Jej przywódcą był były student Uli Reschke, późniejszy członek partii Zielonych.

A jaki komuna ta miała program? Otóż żądała skreślenia paragrafów 173 do 176 oraz 180 niemieckiego k.k. (dotyczyły współżycia osób spokrewnionych, seksualnego wykorzystania podopiecznych, czynności homoseksualnych, seksualnego wykorzystywania dzieci, promowania podejmowania czynności seksualnych przez nieletnich). Ponadto Komuna Indian żądała prawa dzieci do wzięcia rozwodu ze swoimi rodzicami, likwidacji domów dziecka i domów opieki dla młodzieży oraz likwidacji zamkniętych ośrodków leczniczych dla dzieci i młodzieży, zakazu jakiejkolwiek przemocy wobec dzieci i młodzieży oraz likwidacji obowiązku szkolnego. [Stephan Klecha – współpracownik prof. Waltera z Instytutu Badań nad Demkoracją w: „Die Grünen zwischen Empathie und Distanz in der Pädosexualitätsfrage. Springer VS, Wiesbaden 2017, ISBN 978-3-658-07580-4, str. 116 i nast. ]

W 1980 r. podczas przeszukania siedziby komuny znaleziono w spis danych blisko 2000 osób, świadczący o tym, że komuna pełniła funkcję ośrodka pośredniczącego w środowiskach pedofilów. W 1981 r. rozpoczął się proces przeciw Reschke, któremu zarzucono seksualne wykorzystywanie nieletnich. Został on jednak uniewinniony. Za to w procesie w Tübingen w 1985 roku Reschke oraz inny członek partii Zielonych zostali skazani za odebranie dziecka rodzicom na karę pozbawienia wolności... w zawieszeniu.

---

tagi: niemcy  pedofilia  zieloni  nieletni  antypsychiatria 

	Margot
	22 czerwca 2019 19:22

21     1881    7 zaloguj sie by polubić